نگاهی به تلویزیون های سه بعدی

در تلویزیون های معمولی برای تشکیل تصویر از نقاط فوق العاده کوچکی به نام «پیکسل» استفاده می شود. این در حالی است که در یک تلویزیون سه بعدی، این پیکسل ها به دو قسمت تقسیم می شوند و یک قسمت از آنها برای ایجاد یک تصویر استفاده می شود و قسمت دیگر برای ایجاد یک تصویر مشابه دو تصویر اولی ولی با اندکی تفاوت با آن، در فاصله های خیلی نزدیک یا خیلی دور این دو تصویر روی یکدیگر افتاده و تصویر نهایی تقریباً نامشخص می شود.

 در حال حاضر چند شرکت تولیدکننده تجهیزات الکترونیکی بر روی ساخت تلویزیون ها و نمایشگرهایی تمرکز کرده اند که به نمایشگرهای قرن بیست و یکم معروف شده اند. به طوری که هم اکنون شرکت های فیلیپس و توشیبا در این زمینه به موفقیت هایی هم دست یافته اند. این شرکت ها به زودی نمایشگرهایی را روانه بازار خواهند کرد که تجربه تماشای سه بعدی را برای بیننده به ارمغان می آورد.